Хонум Анора Саркорова бо интиқод аз ин тарзи бархӯрди мақомоти Тоҷикистон, ки онро “адалти тоҷикӣ” хондааст, меафзояд: “Дар Тоҷикистон падар барои писар посух медиҳад, модар барои духтар ва бародар барои хоҳар.”
Вай таъкид мекунад, ки мақомоти Тоҷикистон бо роҳи фишороварӣ мехоҳанд ҳама дар кишвар хомӯш бошанд ва касе дар бораи қонунвайронкуниҳои оммавӣ ва нақзи ҳуқуқи инсонҳо гап назанад.
Аз сӯи дигар боздошти модар ва бародари хонум Анора Саркорова бо бархе вокунишҳои тунде ҳам аз ҷониби бархе мувофиқони ҳукумат ва ҳам аз сӯи бархе мухолифони он рӯбарӯ шудааст. Мувофиқони ҳукумат ӯро муттаҳам мекунанд, ки ба хотири “реклама”-и худ модарашро қурбонӣ кардаасту мухолифони ҳукумат бошанд, ин амали мақомотро хилофи қонун ва арзишҳои милливу инсонӣ қаламдод карда, мегӯянд, Эмомалӣ Раҳмон ва Саймумин Ятимов “дарахти қудрати худро бо ашки модарону хуни писарони онҳо обёрӣ мекунанд.”
Гуфта мешавад, хонум Анора Саркорова ва шавҳараш Рустами Ҷонӣ ҳар ду зодагони Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон ҳастанд, ва тайи ҳашт моҳи ахир, ки вазъияти ҳуқуқи инсон дар ин вилоят буҳронӣ шудааст, аз хориҷ истода фаъолона дар шабакаҳои иҷтимоӣ аз мардум ҳимоят ва аз рафторҳои ғайриқонунии мақомот интиқод мекунанд. Ин интиқодҳои онҳо боис шудааст, ки наздикону пайвандонашон дар Тоҷикистон мавриди шиканҷаҳои равонӣ ва боздошту бозпурсиҳои мухталиф қарор бигиранд.