Табибон дар шаҳри Ню-Йорк муваффақ шуданд, ки гурдаи хукро дар инсон пайванд кунанд.
Табибон ин озмоиши худро болои зане, ки ба марги мағзӣ дучор шуда буд, гузарониданд ва ин таҷрибаи онҳо дар муддати се шабонарӯз ҳеч нишонаи манфие ба бор наовардааст.
Гуфта мешавад, ин амали пайвандсозии гурда (трансплантатсия)-ро табибон дар муҳити хориҷ аз бадани бемор, ки ба рагҳои хунгарди ӯ пайваст буд, назорат карда, натиҷаи ин пайвандсозиро “бисёр табиӣ” арзёбӣ карданд.
Доктор Роберт Монгомери, ки ин тадқиқотро роҳбарӣ кардааст, ба Ройтер гуфт, "пешобе, ки ин гурдаи пайвандшуда ба вуҷуд овард, ба ҳамон миқдоре аст, ки аз гурдаи кӯчонидашудаи як инсон метавон интизор дошт. Сатҳи ғайримуқаррарии креатинин, ки яке аз нишонаҳои норасоии гурда аст, пас аз пайвандсозӣ (трансплантатсия) ба ҳолати муқаррарии худ баргашт."
Пажӯҳишгарон чандин сол аст, ки бар рӯи эҳтимоли истифода аз аъзои ҳайвонот барои амали пайвандсозӣ мутолиа ва пажӯҳишҳо анҷом медоданд, вале ба мувофиқ наомадани кори аъзои бадани ҳайвонот дар инсон рӯбарӯ мешуданд. Ва ин амали пайвандсозии гурдаи ҳавон дар инсон пас аз мутолиаи даҳсолаҳо аввалин бор аст, ки табибон бо он даст меёбанд.
