Хадамоти муҳоҷирати Тоҷикистон ҳар рӯз дар Фурудгоҳи байналмилалии Душанбе бо шаҳрвандоне, ки барои кор ба хориҷ мераванд, фаҳмондадиҳӣ мегузаронад.
Мақсад аз ин иқдом боло бурдани сатҳи огоҳии муҳоҷирони корӣ дар робита ба қоидаҳои будубош дар хориҷ, ҳимоя аз хатарҳои ифротгароӣ ва таъмини амнияти онҳо гуфта мешавад.
Масъулон мегӯянд, ки шаҳрвандон пеш аз сафар бояд ҳуҷҷатҳои худро тафтиш кунанд, бо қонунҳои нави муҳоҷирати Русия шинос шаванд ва забони русиро ҳадди ақал дар сатҳи оддӣ донанд. Ҳамзамон аз онҳо хоҳиш мешавад, ки ҳангоми истифодаи шабакаҳои иҷтимоӣ эҳтиёткор бошанд ва ба доми таблиғоти гурӯҳҳои тундгаро наафтанд.
Дар ҷараёни ин мулоқотҳо ба иштирокчиён брошюраҳо ва маслиҳатҳои амалӣ дода мешавад, на танҳо барои сафар, балки барои пайдо кардани ҷойи кор дар дохили кишвар низ. Аз ҷумла, шаҳрвандон метавонанд дар ширкатҳои бузург, мисли нерӯгоҳи барқи обии “Роғун” фаъолият кунанд.
Хадамоти муҳоҷират мегӯяд, ки чунин вохӯриҳо ҷузъи барномаи васеи таъмини амнияти муҳоҷирон ва боло бурдани сатҳи саводнокии ҳуқуқии шаҳрвандони кишвар мебошад.
Ба назари коршиносон, баргузории чунин чорабиниҳо қадами муҳим аст, аммо барои коҳиши вобастагии иқтисодӣ аз муҳоҷират кофӣ нест. Онҳо бар онанд, ки ҳукумат бояд дар дохили кишвар маоши муносиб ва шароити ҳаддиақали кору зиндагиро фароҳам созад, то шаҳрвандон ночор ба муҳоҷирати корӣ рӯ наоранд.
