Ҳукумат аз ин саҳнасозӣ ва тасвирҳои он дар шабакаҳои иҷтимоӣ ва телевизионҳои давлатӣ хеле сӯиистифода намуд ва пайваста иддао мекард, ки ин афроди кушташуда мусаллаҳ буданд ва алайҳи кормандони мақомоти қудратӣ муқовимат нишон доданд, аммо ин навор дурӯғ будани ҳамаи он иддаоҳои мақомот ва ҳукуматро нишон медиҳад.
Аз сӯи дигар, бо дидани ин навор, бинанда худ шоҳиди он мешавад, ки осори шиканҷа дар сару рӯи аксари ин афроди мулкӣ вуҷуд дорад ва бархе аз онҳо ҳам аз ноҳияи сар ва ҳам аз ноҳияи пойҳояшон захмӣ шуда, ҳамоно хуни онҳо аз ҷасадҳои беҷонашон ҷорӣ мешавад.
Инчунин дар ин навор, дида ва хуб шунида ҳам мешавад, ки худи кормандони “ОМОН”-и Вазорати корҳои дохилӣ ду нафарӣ ва чор нафарӣ ҷасдаҳоро аз ҷойҳое дигар кашонда меоранд ва бо садои баланд ҳам ҳаёҳу карда мегӯянд, ки “сарша бар усн”, “уша биёр”, “иша қафо кн”, “писталета дар дастш мон”, “камтар қафо бест”, “криша тоза кардагӣ нест” ва ғайра.
Гуфта мешавад, мақомоти Тоҷикистон дар моҳи майи соли ҷорӣ дар чанд амлиёти худ дар Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон, бахусус дар шаҳри Хоруғ ва ноҳияи Рӯшон ҳудуди 70 нафарро ба сурати бераҳмона куштанд ва беш аз сесад каси дигареро ҳам боздошту бозпурсӣ ва қисме аз онҳоро равонаи зиндон карданд.
Ин қатлҳои занҷирваӣ ва оми сокинон дар Бадахшон вокунишҳои зиёдеро дар сатҳи минтақа ва ҷаҳон ба вуҷуд овард ва ахиран ҳам Парлумони Аврупо бо аксарияти оро ин кирдорҳои ҳукуматро маҳкум карда буд.