Вокушингароне, ки дар ҷамъи гурӯҳи сеюм ҳузур доранд, ба назар мерасанд, ки мухлисони сарояндаҳои ҷавони кишваранд ва аз шунидани сурудхонии Афзалшоҳи Шодӣ хушашон намеояд. Бо ин вуҷуд, корбаре ҳам бо номи Шодӣ Худоёров таҳдидомез ба Афзалшоҳи Шодӣ гуфтааст: “…Дар арафаи сафари Ҷаноби Олӣ бо ин корҳоят, ки инчо садоҳои Қадами Қурбону маҳалчигӣ баромада истодаанд, вазъиятро нохуб нагардон, то ки боз дар ягон ҷои дигар ҳофизӣ накунӣ. Эҳтиёт ними ҳаёт.”
Вале дар ҷамъи касоне, ки ба гурӯҳи чоруми ин вокунишгарон пайвастаанд, зоҳиран дида мешавад, онҳое ҳастанд, ки дар маҷмуъ ба сиёсатҳои иҷтимоии Эмомалӣ Раҳмон ва сафарҳои серхароҷоти ӯ ҳарфҳое барои гуфтан доранд. Ба гуфтаи яке аз инҳо бо номи Ҳакимҷон Нуров, “ҳоло замоне шудааст, ки агар мардум шуморо хуш қабул кунанд, душмани миллат ҳисоб мешавед…”, локин корбаре дигар бо номи Билол Сулаймон навиштааст: И суруд хона нарху наво арзони мешидай ки !!! Шикам сер бошад садои баклашкарам форамай!”
Гуфта мешавад, хабар дар бораи ҳазф кардани исми Афзалшоҳи Шодӣ аз феҳристи сарояндаҳое, ки дар рафти сафари Эмомалӣ Раҳмон ба Панҷакент суруд мехонанд, субҳи имрӯз нахуст тавассути Азия Плюс нашр шуд ва сипас ба дигар расонаҳо роҳ ёфт ва вокунишҳои мухталиферо дар ҷомеа ба вуҷуд овард.
Афзалшоҳи Шодӣ, соли 1962 дар деҳаи Панҷрӯди шаҳри Панҷакент ба дунё омада, хатмкардаи Донишкадаи давлатии фарҳанг ва санъати Тоҷикистон (собиқ Институти санъати Тоҷикистон) аст. Вай дорандаи унвони “Ҳунарманди мардумии Тоҷикистон” аст.