Баъди изҳороти сокинони Хоруғ, ки дар Русия муҳоҷиранд, матнҳои якхела дар шабакаҳои иҷтимоӣ бориданд.
Aгар Шумо матбуоти давраи солҳои 30-уми асри 20-ро бихонед, ҳамон замоне, ки Қаҳрамонон Шириншоҳ Шотемур ва Нусратулло Махсум бо айби хиёнат ва миллатгароӣ ҳабс ва қатл шуданд, мақолоти ҳамгунро зиёд меёбед.
Тоҷикистони имрӯз ба он замон монанд аст.
Ин нависандаҳои баъзан гумном ва муридони амниятӣ дар он давра ҳам куштор ва бадарғаи беҳтарин инсонҳои ин миллатро бо ҳамин шева тавҷиа мекарданд.
Дар аъмоли онҳо гуноҳҳои нокардаро кашф менамуданд, матнҳошон пур аз калимоти “хиёнат” ба ватану партия буд. Инҳо як табақаи махсус, тундгароёни олами афкор, қотили ҳуввият ва бедории миллатанд.
Қотилони Шириншо ва Нусратулоанд. Ҳаминҳо онҳоро аввал бадном ва пеши девор рост карданд ва баъдан туфанги қудрат ҷони онҳо рабуд.
Дар Тоҷикистони имрӯз давоми он эҷодкорони бӯҳтон боз сар бароварданд ва дар тарвиҷи дасти зулму истибдод, дурӯғ панҷа нарм мекунанд.
Инҳо рушдро, ғурурро,имонро, виҷдонро дар миллат мекӯшанд.
Дар гуфторашон далоилро нопурра ва гардон мекунанд. Ҳар рӯз шумори онҳо поёни навиштаҳои ман зиёд мешавад. Медонистам ин номҳои мустаъор аз кадом ниҳод ба суҳуфи ман сар мезананд, бо вуҷуд дархости вуруди онҳоро қабул мекардам. Ҳич гоҳ аз баҳсу мунозара дур набудам ва бар инам, ки ин муколамаҳо моро ба воқеият ва ҳақиқат мебаранд.
Онҳо чун қалами ниҳодҳои амниятӣ ҳастанд, хостам аз эроду афкорашон ба мантиқи рафтори хоҷагонашон сарфаҳм равам. Гумонам буд, ки як ҷавобе дар мавриди кушторҳои Хоруғ аз онҳо дармеёбам.
Дидам на. Мақсади онҳо на гуфтани воқеият балки бо тамоми нерӯ лнро мепӯшанд.
Онҳо ба эроду суолҳои Шумо посух намедиҳанд, балки мехоҳанд напурсед, ҳарчӣ ҳаст ҳамон тавр қабул кунед. Инҳо баёни аз ” Чаро?” Ҳаросидани мақомотанд. Чунки барои гуфтан чизе надоранд .
БОЗНАШР АЗ САҲИФАИ ФЕЙСБУКИИ РУСТАМИ ҶОНӢ
Аз Идораи сомона: Матолибе, ки дар гӯшаи “Блоги Шумо” ба нашр мерасанд, назари шахсӣ ва таҳлили муаллифон буда, баёнгари мавқеи “Аздо тв” нестанд.
