Президенти Тоҷикистон 13 сол пеш дар як иқдоми намоишкорона насаби худро ба тоҷикӣ иваз намуд ва пасванди “ов”-и русиро ҳамроҳ бо номи падараш аз исми худ ҳазф кард.
ИнчунинХадамоти матбуоти Президенти Тоҷикистон ҳам имрӯз хабар додааст, ки ба унвони Президенти Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон номаҳои шодбошии зиёде ворид шудааст.
Ҷолиб он ки дар ин номаҳо аксари табриккунандаҳо, ба мисли Владимир Путин, Президенти Русия, Александр Лукашенко, Президенти Беларус, Шавкат Мирзиёев, Президенти Узбекистон, Сердар Бердимуҳамедов, Президенти Туркманистон, Илҳом Алиев, Президенти Озарбойҷон, президентҳои феълӣ ва қаблии Қазоқистон, Президенти Тоҷикистонро бо ному насаби аслиаш “Эмомалӣ Шарипович” гуфта, мавриди хитоб қарор додаанд.
Аммо Чин Си Ҷинпин, Президенти Чин, Раҷаб Тайиб Адуғон, Президенти Туркия ва Сайид Иброҳим Раисӣ, Президенти Эрон, ки зоҳиран аз асли гап хабардоранд ва нахостаанд дар ин рӯз “дӯст” будани худро зери суол қарор дода, хотири Президенти Тоҷикистонро биранҷонанд, дар номаҳои табрикотии худ бидуни ном гирифтан аз ӯ, аз истилоҳоте ба монанди “Президент” ва “Ҷаноби Олӣ” кор гирифтаанд.
Дирӯз, 4-уми октябри соли ҷорӣ низ Президенти Русия ба Президенти Тоҷикистон нишони “Шоистагӣ барои хидмат ба Ватан” -и дараҷаи III-и Русияро ҳадя кард. Аммо он ҷо дар Қарори расмӣ номашро Эмомалӣ Раҳмон гуфта буд.
Аммо додани ин нишону хитобҳои Путин як суоли дигареро низ дар зеҳнҳо барҷаста мекунад, ки оё Эмомалӣ Раҳмон низ мисли дигар кормандони мақомоти кишвар дорандаи шаҳрвандии Русия низ ҳаст ва ба ин хотир Владимир Путин ин нишонро ба вай ҳам чун як шаҳрванди Русия туҳфа кардааст ё хайр?
Гуфта мешавад, як ҳафта пештар аз ин ҳангоми баргузории ҷаласаҳои Созмони Миллали Муттаҳид низ вақте вазири корҳои хориҷии Тоҷикистон барои суҳбат кардан ба минбар даъват карданд, ӯро низ бо ному насаби алиаш Сироҷидин Аслов гуфта ба мардум муаррифӣ намуданд.
Дуруст аст, ки дар фарҳанги муоширати байни русҳо мавриди хитоб қарор додани кас бо исми худ ва падараш нишони эҳтиром аст, аммо агар дар асл Президенти Тоҷикистон, ки расман пасванди “ов”-и русиро аз насабаш ҳазф карда бошад, пас чиро ин дӯстони наздикаш дар чунин рӯзе ҳамакаса ӯро бо истифода аз “вич”-и русӣ мавриди хитоб қарор додаанд?
Раҷаби Мирзо дар саҳифаи фейсбукаш навишта, ки рӯзноманигорон ифротгаро нестанд ва меафзояд, ки “ба марказҳои қабули қарор фаҳмонанд, ки журналистика ва ифротгароӣ ду чизи аз ҳам ҷудо, балки ба ҳам мухолифанд.”
Ба 7.5 соли зиндон маҳкум шудани Абуддлоҳи Ғурбатӣ вокуниши аксари рӯзноманигорон ва фаъолони ҷомеаи шаҳрвандиро ба бор овардааст.
Аз ҳама ҷолиб, балки даҳшатзо ин ҳодиса буд, ки ҳамон замон дар Гипроземи Душанбе, наздик ба пойгоҳи низомии Россия болои як баландошёна сурати байрақи террористии ДОИШ бо даст (!!) кашида шуда буд. Тасаввур мекунед, ки барои кашидани ин акс чӣ миқдор фурсат, имкон ва аз ҳама муҳимаш боварӣ зарур аст ва он ҳам дар як баландошёнаи назди пойгоҳи низомии як абарқудрат?!
БОЗ ҲАМ ФАРОМӮШ НАМЕКУНЕМ, КИ ИН СОЗМОНҲОИ ИФРОТӢ НАВ ПАЙДО ШУДААНД, АММО ЖУРНАЛИСТИКАРО МЕДОНЕД ЧӢ ҚАДАР УМР ДОРАД ВА ВАЗИФАВУ ТАЪИНОТАШ ЧИСТ?
Фикр мекунам ҷомеа ва созмонҳои журналистии Тоҷикистон бояд ин ҳукми судя Беҳрӯз Шафоро ҷиддӣ бигиранд ва ба марказҳои қабули қарор фаҳмонанд, ки журналистика ва ифротгароӣ ду чизи аз ҳам ҷудо, балки ба ҳам мухолифанд.
Агар инро фаҳмидан намехоҳанд, пас беҳтар нест журналистону расонаҳои хабарии Тоҷикистон аз ин пас дигар ҳеҷ гуна матолиби интиқодӣ нашр накунанд ва мисли расонаҳои ҳукуматии хабарӣ танҳо ба таърифу тавсиф, “урагӯиҳо”, “матолиби мусбат ва оптимистона” (ҳукуматиҳо амалкардҳои худро чунин унвон доданӣ мешаванд) машғул шаванд?
Виҷдон азоб медиҳад? Аз ҳамаро?
Дар ин сурат, агар виҷдон воқеан азоб медиҳад, дар болои ҳар матлаб мешавад ин гуна навишт:
Гуфта мешавад, дар давоми ин эътирозҳо дар хеле аз манотиқи Эрон сабабгори беназмӣ, тахриби амлоки мардум ва давлат низ шудааст, даҳҳо нафар аз ду ҷониб эътирозгарон ва мақомоти эронӣ захмӣ ва кушта ҳам шудаанд.
Ёдовар мешавем, ки дар ҷаласаи додгоҳии қаблии ин рӯзноманигори ҷавон айбдоркунандаи давлатӣ аз додрас хоста буд, ки ӯ ба 8 соли зиндони низомаш пурзӯр маҳкум шавад ва додрас ҳам ба хотири баррасии парванда ба хонаи машварат рафт ва қарор буд дирӯз, 3-уми октябр ҳукмашро эълон кунад, аммо ба имрӯз гузошта шуд.
Гуфта мешавад, мақомоти Тоҷикистон се моҳ пеш бо роҳандозии як иқдом алайҳи бархе фаъолони шабакаҳои иҷтимоӣ дар зарфи камтар аз як ҳафта журналист Абдуллоҳи Ғурбатиро ҳамроҳ бо Далери Имомалӣ, Завқибек Саидаминӣ ва Абдусаттор Пирмуҳаммадзода боздошт карданд. То ҳукми се рӯзноманигори дигар эълон нашудааст.
“Дар он шеър калимаи “наҳзат” омадааст, вале на ба маънои ҳизби мамнӯи наҳзат, балки ҳаракат ё равона шудан. Аммо мақомот ҳамонро асос гирифтаанд,” – нақл кард ӯ.
Боздошти рӯзноманигор Абдусаттор Пирмуҳаммадзода дар пайи боздошту фишор болои рӯзноманигорон сурат гирифта буд. Созмонҳои ҳуқуқи башар раҳои ӯ ва дигар рӯзноманигорони зиндониро талаб карда буданд, аммо мақомот мисли ҳамеша ба ин талаби созмонҳо эътибор надоданд.
Рӯзноманигор Абдусаттор Пирмуҳаммадзода, пештар дар Кумитаи радио ва телевизиони тоҷик кор карда, пас аз ронда шудан аз ҷои кораш ба мусофиркашонӣ ва блогерӣ машғул буд.
