Президенти Тоҷикистон дар суханронии имрӯзии худ аз худаш ситоишу аз мухолифонаш интиқод кард.

Бино ба иттилои расонаҳои давлатӣ, Президенти Тоҷикистон Эмомалӣ Раҳмон 6-уми ноябри соли ҷорӣ дар чорабинии бахшида ба қабули Конститутсия иштирок ва сухнаронӣ кард.

Президенти Тоҷикистон дар рафти сухнаронии тӯлонии худ камаш 77 бор номи Конститутсияро ба забон оварда, аз корномаҳои 32-солаи худ ситоиш карда, ба навъе Истиқлоли давлатии Тоҷикистонро ҳам ба номи худаш сабт карда гуфт: “Маҳз истиқлоли давлатӣ ҳамчун арзишмандтарину муқаддастарин неъмати зиндагии халқи Тоҷикистон ба қабули Конститутсияи соли 1994 замина гузошт.”

Эмомалӣ Раҳмон дар интиқод аз раҳбарони пешини Тоҷикистон, ки ба гуфтаи вай дар муддати як сол ду президент ва 5 ҳукуматро иваз карданд, гуфт, “дар оғози солҳои 90-уми асри гузашта, яъне дар ибтидои соҳибистиқлолӣ Конститутсияи амалкунанда ва қонунҳо поймол шуда, фаъолияти мақомоти ҳокимияти давлатӣ фалаҷ ва дар кишвар беҳокимиятиву бенизомӣ ҳукмфармо гардида буд.”

Ба эътирофи худи Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистон то пеш аз сари қудрат омадани вай низ Конститутсияи худашро дошт, вале чун бархе моддаҳо ва бандҳои он ба нафъи ӯ ва идомаи раҳбариаш набуданд, соли 1994 аз нав бо баргузории раъйпурсии умумихалқӣ ин Конститутсияи кишвар қабул шуд.

Инчунин бо гузашти солҳо ҳар вақе ҳам эҳсос кард, ки бархе моддаҳо ва ё бандҳои Конститутсияи Тоҷикистон ба нафъи вай нестанд, онро тағйир медиҳад. Барои мисол дар солҳои 1999, 2003 ва 2016-ум ҳам “тавассути раъйпурсии умумихалқӣ” дар чанд банди қонунҳои асосӣ тағйиру иловаҳо ворид кард.

Мақомоти Тоҷикистон аз Кореяи Ҷанубӣ хостаанд, ки як маркази иҷозати шуғл дар қаламрави кишвар таъсис диҳад.

Бино ба иттилои расмӣ, имрӯз, 5-уми ноябри соли 2024, Содиқ Имомӣ, муовини вазири корҳои хориҷии Тоҷикистон бо Лим Син Мук, муовини Президенти Хадамоти захираҳои инсонии Кореяи Ҷанубӣ оид ба масъалаҳои қувваи кории хориҷӣ ва шуғли ҷаҳонӣ мулоқот кардааст.

Ба қавли манбаъ, ин мулоқот, ки дар Шаҳри Сеул, пойтахти Кореяи Ҷанубӣ баргузор гардид, ҷониби Тоҷикистон аз Корея хостааст, ки ба хотири соддатар кардани раванди фиростодани муҳоҷирони корӣ ба он кишвар як маркази шуғли таъсис диҳад. Инчунин дар рафти ин дидор ҷонибҳо дар “барои фиристодани шаҳрвандони кишвар барои фаъолияти муваққатии меҳнатӣ ба Корея мубодилаи афкор намуданд.”

Бо таваҷҷуҳ ба арзёбиҳои созмонҳои ҳомии ҳуқуқи инсон Ҳукумати Тоҷикистон бо раҳбарии Эмомалӣ Раҳмон яке аз ҳукуматҳои фасодза дар миёқси кишварҳои минтақа ва дар сатҳи ҷаҳон аст. Ба андешаи мунтақидон, ин ҳукумат на худаш дар дохили кишвар ба мардум ҷои кор месозад ва на ба тоҷирону соҳибкорон имконият фароҳам меорад, ки корофаринӣ кунанд.

Гуфта мешавад, Корея Ҷанубӣ бо таваҷҷуҳ ба он ки ҷузви ҳамсояҳои Тоҷикистон нест, вале барои ҷои пойи худро дар бозори иқтисодӣ беш аз пеш муҳкамтар кардан ба ҳукумати Эмомалӣ Раҳмон кумакҳои зиёде кардааст.