Ҳамчунин дар биноҳои нав аз ҳисоби бинокорони манзилҳо гузошта шуда, бе сандуқи постӣ комиссия хонаро ба истифода қабул намекунанд, – гуфтаанд, аз шаҳдории Душанбе.
Сабаби аз нав барқарор гардидани сандуқчаҳоро аз Ҳукумати шаҳри Душанбе ба мушкилии расонидани матбуоти даврӣ ба обуначиён, гуфта шудааст, ки ба гуфтаи намояндаи шаҳрдорӣ, ҳамеша обуначиён аз нагирифтани газета ё рӯзномае шикоят мекунанд, роҳи ҳалли худро пайдо мекунад.
Ба гуфтаи намояндаи ҳукумати шаҳри Душанбе минбаъд нозирон низ расид (квитансияҳо)-и пардохти пули барқ, гармӣ, об ва дигар хизматрасониҳоро ба сандуқҳои постӣ мегузоранд.
Баъд аз саргирии парвозҳои мустақим байни Тоҷикистону Туркия ва Амороти муттаҳидаи Араб (Дубай) шҳрвандони Тоҷикистон мехоҳанд, бо тариқ ин ду кишвар ба Русия сафар кунанд, вале сафорати Тоҷикистон дар Русия ба шаҳрвандон ҳушдор медиҳад, ки бо роҳҳои ба Русия наоянд.
“Азия Плюс” аз қавли сафорати Тоҷикистон дар Русия навиштааст: тибқи қарори ҳукумати ФР аз 16 марти соли 2020 (№635-р) барои вуруд ба кишвар нафароне, рафта метавонад, ки ба ин қарор шомиланд.
Ҳама шабакаҳои телевизионии Тоҷикистон шурӯъ аз Шабакаи аввал, Сафина, Ҷаҳоннамо, Синамо, Душанбе, то телевизионҳои вилоятии Суғду Хатлон, Бадахшон дар инъикоси маъракаи интихобот аз як марказ идора шуданд ва эфири ягона доштанд. Барномаҳои Шабакаи аввал ҳамзамон дар шабакаҳои дигари кишвар пахшу нашр шуданд. Чунин усули бозтоби интихобот дар Тоҷикистон барои бори аввал аст. Дар гузашта ин тавр набуд. Ҳар шабакаи телевизионӣ барнома ва гузоришҳои худро нашр мекард. Ин тарзу усули нодир ва бесобиқа аз чӣ далолат мекунад?
Далолат бар он мекунад, тамоми маҷрову моҷарои ин интихобот аз рӯи сенария ва барномаи аз қабл таҳияшуда сурат мегирад. Ҳеҷ сужжаву пейзаже табиӣ нест. Ташкили эфири воҳид ва мутамаркиз тақаллуб, фасод, ғайришаффоф,сохта, дурӯғӣ ва ғайриқонунӣ будани ин интихоботро бо тамоми ҷузъиёташ намоён мекунад. Аз як сӯ фанду фиреб, аз дигар сӯ тарсу ваҳшат дар сартопои ин барномаҳо ҳувайдост. Тарсу ваҳшат аз он ки мабодо ягон ҳарфе берун аз даҳони касе ба эфир наравад. Барои ҳамин ин барномаҳо таҳти контрол ва аз як марказ ба дасти мавҷ дода шуданд. Як бор таваҷҷӯҳ кунед ба сӯҳбатҳои нафароне,ки аз ин марказ омода ва ба самъи мардум расонида шуд.Инҷо ҳам аз сӯҳбатҳои худи интихобкунандаҳо ва ҳам аз суханони хабарнигорон иқтибос карда шудааст:
Ҳамсӯҳбатон:
Ман ба номзади арзандаи худ, ки Тоҷикистонро боз ҳам гулгулшукуфон мекунад, овоз додам.
Ман аз байни номзадҳо ба номзади арзандаи худ, ки боз ҳам сулҳу суботро мустаҳакам мекунад овоз додам.
Ба номзади арзандаи худ ҳар ҳафт сол овози худро додем.
Ба номзади арзандаи худ бо шукрона аз фазои сулҳу ваҳдати миллӣ барои барномаи стратегии саноатикунонӣ овоз медиҳанд.
Ин ҳарфу сӯҳбати интихобкунандаҳое аст, ки аз саросари Тоҷикистон бо чунин мазмун мусоҳиба доданд ва низ хабарнигороне, ки аз навоҳиву рустоҳои гуногуни кишвар гузориш таҳия карданд.Вале аз онки ҳамагӣ як шакул як маъно доранд,метавон бо итминон гуфт,ки чанд шабу чанд рӯз онҳоро машқу тамрин додаанд.
Ва,акнун савол инҷост,ки чаро ин бор тамоми шабакаҳои телевизионии Тоҷикистон аз як марказ ва аз як эфир барнома нашр карданд? Зеро “номзади арзанда” ва “ояндаи дурахшон” ин бор ғайриқонунӣ ва аз роҳи буққагӣ вориди интихобот шудааст. Ӯ тамоми давраҳои панҷсоливу ҳафтсолиашро тай кард ва ҳоло вориди марҳалаи “беохир” ва “модомулумрӣ”-аш шуд, ки чунин меъёру моддаро дар ҳеҷ яке аз қонунҳои кишварҳои олам, илло ду- се кишвари салтанативу шоҳигарӣ наметавон пайдо кард. Аммо ин “номзади арзанда”, ки не шоҳ асту не султон аст, балки даъвои давлати демократӣ дорад. Дар кадом давлати демократӣ иҷоза аст, ки як нафар “модомулумр” бишавад? Ин дурусту дақиқ хилоф ва муқобили рукни асосии давлати демократӣ- дар як давра ва мӯҳлати муайн ва маҳдуд раёсат кардани як нафар аст.
Акнун, ки ин “ояндаи дурахшон” рукн ва меъёри асосии низоми демократиро нақз кардааст, тамоми талошашро мекунад, ки бидуни гапу калочаи зиёд бақои худро дар курсии қудрат ҳифз ва тамдид кунад. Ин номзади арзанда дар асл номзади мардум нест, балки як диктотуре аст, ки ҳукм ва риёсаташро болои мардум ҷорӣ кардааст ва баргузории як чунин интихобот, танҳо машруият бахшидан ба интихоботи ғайримардумӣ аст. Аз ин ҷост, ки ин “ояндаи дурахшон” вақте омаду овоз дод ҷуръат накард, ки пеши хабарнигорон ояд. Аз он тарсид, ки боз мабодо ягон журналист савол надиҳад, ки шумо бар асоси кадом меъёр ва кадом қонуне ин бор ҳам президент мешавед? Ё метарсид, ки аз ҳодисаҳои Белорусу Қирғизистон мепурсанд. Ё метарсид, ки мепурсанд, то охири ин ҳафт сол меравед ва ё дар нимароҳ курсиро барои писаратон холӣ мекунед? Ё метарсид, ки мабодо аз ояндаи Озодаи Раҳмони духтараш суол мекунанд, ки ин бор ҳам мудири Дастгоҳи иҷроия боқӣ мемонад? Ба ҳар навъе, ки ҳаст таги доманаш тар аст ва тақаллуби интихоботиаш ҳам дуздии таги саргини хар аст.
Барои ҳамин ин бор ҷараёни интихоботро зарра ба зарра, ҷузъ ба ҷуз барномарезӣ карда қадаме аз чаҳорчӯби он берун набаромаданд. Ин усули давлатҳои диктотурӣ аст, ки ҳар қадар ба тӯл ҳокимият мекунанд, ҳамони андоза худро дар фосила бо мардум нигоҳ медоранд, чун хуб медонанд, ки ҳаққи мардумро хӯрда истодаанд. Аз инҷо буд, ки эфири ягонаи телевизионӣ ташкил доданд, дар ҳоле, ки шабакаҳои телевизионӣ ҳамагӣ таҳти контроли шадидашон аст. Бо итминони комил метавон гуфт, ки 24 соати вақту эфири рӯзи интихобот дар “фабрикаи ҷавоб” ва Дастгоҳи иҷроияи Президент барномарезӣ шудааст.
Райдиҳии Қоҳир Расулзода нишон дода мешавад, хабарнигор шарҳ медиҳад, ки сарвазир ба “ояндаи дурахшон” овоз дод ва ё Раиси Маҷлиси Намояндагон меояду овоз медиҳад, хабарнигор ва ё ровии телевизион боз аз “номзади арзанда” гап мезанад. Аҷиб нест магар? Охир,шумо аз куҷо медонед, ки ба “ояндаи дурахшон” овоз дод? Дар баргаи рай касе бо номи “ояндаи дурахшон” нест. Пас “ояндаи дурахшон” кист? Маълум аст, ки шумо Раҳмонро таблиғ доред. Вале чаро таблиғу рекломи “скритый”-пӯшида,дуздвор? Зоҳиран қонунро муроот карда истодаед. Аммо дар асл ҳадафи дигар доред. ”Мимо”-и қонун гапро бурда ба АСЛ ва АСОС-и тақаллубу фиреб часпонидед,қонунро “объезд” кардед. Ин магар як дурӯғ, як фиреби умумимиллӣ нест?
Журналистҳо рафтанд ба қитъаи интихоботие, ки Раҳмон раъй дод, ба он хотир, ки бо ӯ саволу ҷавоб кунанд. Вале дар ҳамин рӯз ҳам аз сӯҳбат фирор кард. Мутмаинан, аз саволҳое, ки намунаашонро дар фавқ овардем метарсид. Чунки “ба даст меғалтид” ва дасташ рӯ мешуд. Фиреби умумимиллӣ бармало мегардид.
Чуноне, ҳатто як вакили Думаи давлатии Русия, ки нозири байналмилаии ин интихобот аст, бо вуҷуди ин ҳама сохтакориҳову пинҳонсозиҳо бо ишораҳое ҷолиб, “ночнушка”-таҳпӯши дар бадани ин маъракаи зебу зиннатбахшидаро кашиду ошкор кард ва гуфт, ”ёде аз интихоботҳои шӯравӣ медиҳад”. Ҳамин як ҷумла моҳияти сенария ва барномаҳо ва гузоришҳои эфири мутамаркизро бармало кард. Чаро чунин гуфт? Чунки интихоботро бо қарсу рақсу чакану тавлак оғоз карданд, чунки дид, ҳатто 20% ҳам ширкат накардааст. Агар ин сенария ва сохтакорӣ набуд, чи буд, ки занҳои бадахшӣ барои интихоботи номзади арзанда ва ояндаи дурахшон дар ҳавлии қитъаи интихоботӣ “дискотека” барпо карда маъракаро “идона” ва “тӯй” ташкил медиҳанд.
Инҷо интихобот аст ё тӯй? Агар тӯй аст, чи тӯйе? Тӯйи хатна ва ё арӯсӣ? Пас, шаҳ кисту арӯс кӣ? Тӯй, ки дар Душанбе мегузарад, арӯсӣ ва ё хатна дар пойтахт аст базму ҷашни он дар Роштқалъаву Кӯшониён чаро? Дар ҳоле, ки интихобот як сабқат, як мубориза, майдони набарду майдони қувваозмоӣ аст. Интихобот кашокашу ринг, интихобот сангари осуда ҷабҳаи осоишта аст, вале дар воқеъ ҷанг аст, ҷанги бидуни силоҳ, ҷанги ақидаву идеяву андешаву нақшаву барнома аст. Фалсафа ва моҳияти интихобот аст, ки тарафҳо, шахсиятҳо гурӯҳҳо созмону аҳзоб худро аз ҳар лиҳоз барои он омода мекунанд.
Аз тарафи дигар чи тӯйе, чи иде? Як литр рӯғани рустанӣ аз 16 сомонӣ боло шуд, як дона тухм 1 сомониву 20 дирам, як халтаи орд боз 260 сомонӣ шуд. Муаллиме, ки ҳоло категорияи олӣ дорад 1100-100 доллар маош мегирад. Аз кадом тӯй ва аз кадом маъракаи идона ва аз кадом “ояндаи дурахшон” мешавад болиду рақсид? Вақте як адад шиму костюми “номзади арзанда” ба чил ҳазор доллар дӯхта мешавад, ки дуто аз он бо бюҷети солонаи Ванҷу Дарвоз мусовӣ аст, ба кадом барномаи саноатикунонӣ мешавад овоз дод? Ҳол киро фиреб медиҳед? Ин “номзади арзанда”, ки бо аъзои оила ва авлоду маҳаллааш мамлакатро идора, балки балъида истодааст, “ояндаи дурахшон” мешавад? Гумонатон ин аст ки ба ин ҳама сохтакориҳо, қаллобиҳо ва фиребу найрангҳо мардум бовар мекунад?
ИМРӮЗ РӮЗИ ОХИРИН АСТ, КИ “ҶОНИБДОРӢ” ВА “ЗИДДИ” ОН ГУФТАН ИМКОН АСТ !!! Имрӯз рӯзи охирине аст, ки шумо метавонед маҳз дар маъракаи интихоботӣ “ҷонибдорӣ” ва “зидди” ҳарф занед! Ва ман ба шумо махсус мегӯям. Тандурустии ман хуб нест, wi-fi як рӯз набуд, чор соати охир чароғ набуд! Аммо ман комилан ором ҳастам, зеро ман ҳамеша Конститутсия ва қонунҳоро риоя мекунам ва иҷро мекунам! Аммо ҳокимияти давлатии кишвар на Конститутсия ва на қонунҳоеро риоя намекунад ва иҷро намекунад, ки худашон ташаббус ва қабул кардаанд, яъне, ба қонунҳое худ тирпаррони мекунанд! Аммо маълум аст, ки касе қонунҳоро бо таппонча парронад, ба сӯи ӯ қонун аз тӯп ме парронад, он ҳам барои ҳокимияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон дар пеш аст !!! Ва ин махсусан ба масъалаи интихобот таъсир мерасонад !!! Як қатор дӯстон менависанд: Шарқ як масъалаи нозук аст! Аммо, Ҳокимияти давлатӣ дар Тоҷикистон яке аз инҳо нест. Мо шоҳидони сиёсати шарқӣ не, балки феодализми ваҳшиёна ҳастем, на сиёсати шарқӣ! На тақдири Тоҷикистон, балки тақдири ҳокимияти давлатӣ ҳал шудааст. Ва ӯ ғамгин аст! Агар имрӯз набошад, пас фардо! Фардо не, пас пас аз фардо! Аммо вай ғамгин аст!
Аз Идораи сомона: Матолибе, ки дар гӯшаи “Блоги Шумо” ба нашр мерасанд, назари шахсӣ ва ё таҳлили муаллифон буда, баёнгари мавқеи “Аздо тв” нестанд.
Рӯзи 8 октябр як узви гурӯҳи “Авангард”, ки гуфта мешавад тобеи ВКДТ аст, бо номи Муборакшоҳ Камолзода дар саҳифаи фейсбукаш аз пешвозгирии бо тантана аз ҷониби масъулони ноҳияи Зафаробод хабар додааст.
Номбурда зимни нашри ин хабар чанд аксеро низ гузоштааст, ки дида мешавад, ҷавондухтарон дар даст нон ва идда ҳам дастҳо пеши бар ва бо мусиқию ташрифоти расмӣ, айнан бо шеваи пешвозгирии раисҷумҳур аз ин ҳайати ин гурӯҳ пешвоз мегиранд.
Интишори ин хабар вокунишҳои тундеро дар шабакаҳои иҷтимоӣ ба бор овардааст. Аксари корбарон аз ин шеваи пешвозгирии гурӯҳи “Авангард” ба шиддат интиқод намуда, онро худнамоӣ ва тақлиди беасос ном бурдаанд. Бархе гуфтаанд, ки духтарони мардумро барои пешвози раисҷумҳур бо либосҳои атлас дар ҳавои сард маҷбурӣ мебароварданд кам набуд, ки боз ин мардум духтаронашонро барои пешвози ин гурӯҳ фиристанд.
Корбарон кори масъулони ноҳия ва ВКД-ро ба интиқод намуда, пурсидаанд, ки ин гурӯҳ чӣ вазифаро иҷро мекунад ва чӣ қаҳрамоние кардаанд, ки бо ин шакл дабдабанок пешвоз гирифта мешаванд? То ҳол дар баробари вокуниши мардум мақомоти кишвар расман чизе нагуфтаанд.
Ин дар ҳолест, ки борҳо аз шакли пешвозгирии дабдабаноки раисҷумҳур шикоятҳо нашр мешуд ва худи Эмомалӣ Раҳмон боре ба пешвозгириҳо ишора карда гуфта буд, ки бояд пешвозгириҳояш одӣ ва бе сарфу харҷи зиёдатӣ бошанд, аммо дар ин чанд ҳафтаи ахир, ки Раҳмон ба минтақаҳои кишвар сафарҳо дошт, дида мешуд, ки пешвозгириҳо ранги тоза гирифта дабдабаноктар шудаанд.
Бо он ҳама воҳимаву ҳангомаҳо, ки мегуфт “светмурӣ” афсона шуд, имсол ҳам мардуми тоҷик зимистони қаҳратунеро дар пеш доранд. Шароити шадиди лимити солҳои 2006-2008-ро, ки бар асари он Тоҷикистон талафоти ҷонӣ ҳам дошт ва он замон худи мо ҳам шоҳиди ҳол будем, дигарбора болои мардум овардааст. Шабона аз соати 22.00 то соати 05.00-и субҳ ва рӯзона аз соати 8.00 то 17.00. Тохтутози куруно аз як сӯ, бекориву бемаошӣ аз як сӯ, ҳасрати рафтан ба Русия ва омадан аз муҳоҷират ба ватан аз сӯи дигар ва ҳоло боз бебарқию торикиву сардӣ ҷони мардуми тоҷикро дар каду “қаба” кардааст.
Аз барои Худо, ин миллат ва ин мардум то ба кай ин ҳама ранҷу озору ситамро таҳаммул хоҳад кард? Боз дар ҳамин гуна як шароит бархезанду полтуну ҷомаву кулоҳу сарпӯшу мӯза бар по ва ниқоб дар фуку дастонро зиддиуфунӣ кунанд ва раванд ба маҳалли овоздӣ ва ба нафаре, ки тӯли қариб сӣ сол муҷиб ва сабабгори ин ҳама ҳолу авзоъ шудааст, овоз бидиҳанд? Воқеият ин аст, ки то сари қудрат омадани Эмомалӣ Раҳмон Тоҷикистон аз нерӯи барқ танқисӣ надошт ва кадом лимиту ҳеч реҷаи интиқол вуҷуд надошт. Хонаву кошонаҳои мардум гарму рӯшан буд.
Ҳанӯз январи соли 2017 дар як паёми пурвоҳима аз куллан барчида шудани лимити барқ сӯҳбат кард ва ҳангоме, ки чархаи аввали Роғун фаъол шуд, эълом кард, ки дигар “светмурӣ ба афсона мубаддал шуд”. Беш аз ин, чандин бор тазаккур дод, ки давлати Тоҷикистон, яъне Раҳмон муваффақ шуд, ки яке аз се барномаи стротежии давлат: “расидан ба истиқлолияти энергетикӣ”-ро татбиқ намояд. Хуб, кҷост?! Кҷост татбиқи барнома, кҷост афсонаи “светмурӣ”?!
Баракс, бо гузашти як ҳафта аз ҷорӣ кардани реҷаи маҳдуди нерӯи барқ шарҳу тавзеҳ намедиҳанд, ки иллат чӣ аст? Дар гузашта ҳам ҳеҷ гоҳе тавзеҳ надода буданд ва огоҳ ҳам намекарданд. Иззати нафс ва шарофати инсонии ин мардум на як бору ду бор, балки бор-бор ва ҳудуди сӣ сол аст, ки помол ва таҳқир шудааст. Барои худ “западло” меҳисобад, ки бо мардуми худ ҳисоб кунад. Ингор мардуми тоҷик як тӯда ва як гала аст, ки зарурат надорад барояш гуфт, ки чиро нерӯи барқ соат-байъ дода мешавад. Лиёқаташро надорад, ки “Пешвои миллат, Асосгузори ваҳдат” дар сатҳи онҳо фарояд ва бигӯяд, ки чаро барқ намедиҳад?
Ин ҳам дар ҳоле аст, ки дар пеш интихоботу эҳтиёҷ ба овози ин мардум дорад. Ин гуна нописандӣ ва беэҳтиромӣ ба мардум ба ин маъност, ки бе овози шумо ҳам ман Президент. Овоз медиҳед, намедиҳед, интихобот меоед, намеоед, барқ доред, надоред, ман Президент ҳастам ва боз мешавам!!
Як нуктаеро, ки мешавад инҷо зикр кард, ин аст, ки ба ҳадде ба ин мардум ва ба ин интихоот ва ба ин ватану ин миллат тасаллут ва тасарруф кардааст, ки тӯли ин ду моҳи маъракаи интихоботӣ ва силсиласафарҳяш ба манотиқ ҳатто як бор ҳам нагуфт ва ба ёд ҳам наовард, ки ӯ феълан “номзад” аст, номзади курсӣ. Бидуни онки номзад бошад, бидуни онки ба унвони номзад бо мардум суҳбат кунад ва аз мардум ба истилоҳ “наказ”-и интихоботӣ бигирад, маъракаро кӯтаҳ ва бандубаст кард. На худи ӯ ва на тими интихоботияш ӯро номзад муаррифӣ накарданд.
Аммо ҳамин “светкушӣ” аст, ки як рекламаи баланду болои интихоботии ӯ шуд. Рекламаи қудрат ва тавони воқеии ҳукумати ҷаноби Раҳмон, ҳукумати 28 солаи ӯ. Ба назар мерасад авзоъ бениҳоят харобу вахим аст. Вагарна, ҳадди ақал сабр мекард то маъракаи интихоботи масхараашро бигзаронад ва сипас шурӯъ ва қатъи интиқоли нерӯи барқ ба мардум кунад.
Лимити барқ даҳҳо миллион сомонӣ хисорот ва зарар дар пай дорад, ки бештарини онро боз ҳам мардуми одӣ ва табақаи косибу соҳибкорони хурд мутаҳаммил мешаванд. Барои мисол нафаре, ки кулчақанд ва ё худи қанд ва аз ин даст маҳсулоти ғизоӣ истеҳсол мекард ва тамоми дастгоҳу истеҳсолоташ ба нерӯи барқ вобаста буд. Ин гурӯҳ хеле зиёданд. Вале ҳамин имкон ва ҳамин шароит набудааст ва саромадааст, ки ночору ноилоҷ монду боз ҳам зери қавлаш зад ва аз эҳтимол дур нест, ки режими лимит аз ин ҳам бадтар бишавад. Ин халқи 28 сол сармохӯрдаи хунукзада боз ҳам аёс мекашад ва боз ҳам маризу боз ҳам рӯ ба раҳми Худо.
Ҳоло агар ба ҳисоб бигирем, ки аз он солҳо то кунун ду Сангтӯда ба кор даромад, Вилояти Мухтори Кӯҳистони Бадахшон худкифо аст, дуто маркази гармидиҳӣ (ТЭЦ) дар Душанбе ба фаъолият пардохт ва ду чархаи Роғун ҳам дар низоми энергетикии кишвар ба гуфтаи худи Раҳмон 1 миллираду 600 млн.кв.соат афзуд, пас пурсида мешавад, ки нерӯи барқи тоҷик чаро ба аҳолӣ кифоят намекунад? Ин ҳам дар ҳоле аст, ки эълон шуд барои Афғонистон ва Узбакистон содироти барқ ба шиддат кам гардид.
Афзун бар ин, ТАЛКО-бузургтарин масрафкунандаи нерӯи барқи кишвар, ки 7 агрегати Норакро мехӯрад, ҳатто чаҳоряки тавони тавлидотии худро аз даст додааст ва низ коргоҳҳои кимиёвии Ёвон, нӯриҳои азотии Вахш ва ғайра дар ҳаҷми пешинаи худ қувваи барқ истеъмол намекунанд. Масъулини ҳукумат ва мутахассисин ва коршиносон бояд барои аҳолии кишвар ҷавоб диҳанд. Ҳукумат муваззаф аст, ки ошкоро эълон кунад, ки лимити барқ ҷорӣ шудааст ва вақту соат ва муҳлати оғозу анҷоми ин давраро бигӯяд. Бигӯяд, ки сабаб чӣ аст, ки нерӯи барқ боз ҳам моли дефитсит шуд? Ду Маркази гармидиҳии Душанбе рӯзона аз истифодаи пойтахт 5.000.000 млн.квт.соатро сарфа мекунад, он куҷо меравад? Тавлиди чархаҳои Роғун чӣ?
Инҷо метавон ҳадс зад, ки мақомоти Тоҷикистон ба содироти нерӯи барқ, ки як манбаи асосии даромади суратҳисобҳои оффшориашон мебошад, боз ҳам идома дода истодаанд. Дигар ҳам ин аст, ки хеле аз корхона ва муассисаҳое, ки бархе аз аъзои оилаи Раҳмон, барои мисол корхонаҳое, ки Ҳасан Асадуллозода дар дохили Талко дорад, мисли коргоҳи тавлиди кабел ва ноқилҳои ранга ва чандин ҳамингуна корхонаҳои дигари мансуби ин хонадон аз ҳисоби нерӯи барқи аҳолӣ фаъолият карда истодаанд.
Ширкати “Барқи тоҷик” дар моҳи сентябр эълон кард, ки обанбори Норак дар ҳад ва сатҳи зарурӣ, яъне дар нуқтаи 910 метр захира карда ва тирамоҳу зимистон Тоҷикистон бо барқ пурра таъмин мешавад, пас боз ҳам савол ин аст, ки чаро барои мардум бо лимит қувваи барқ дода мешавад? Қувваи барқи Тоҷикистон куҷост ва куҷо будани онро кӣ ба ҷуз аз Раҳмон бояд посух диҳад? Ин лимите, ки гуфтем баъди рӯи коройии Раҳмон ба Тоҷикистон омад, инак чаҳоряк аср-25 сол аст идома дорад. Кай он ба поён мерасад?
Ҳамчунин Сандуқи байналмилалии пул барои ёрӣ ба кишварҳои фақиртарини дунё, «Хазинаи боварӣ ва пешгирӣ аз фалокат»-ро таъсис додааст, ки Тоҷикистон низ дар баробари Афғонистону Яман ва кишварҳои африқоӣ аз он баҳра хоҳад бурд.
Рӯзи 5 октябр Шӯрои мудирони СБП дар як тасмими худ гуфта буд, кумакҳо ба кишварҳои фақир аз ин хазина барои ним соли дигар тамдид карда мешавад. Моҳи майи соли равон СБП ба Тоҷикистон 189,5 миллион доллар қарзи боимтиёз дода буд.
Ҳамчунин дар назар аст, Сандуқи байналмилалии пул аз «Хазинаи боварӣ ва пешгирӣ аз фалокат» ба Тоҷикистон грант ва ё кумаки бебозгашт ҷудо кунад, то ҳоло маълум нест ба Тоҷикистон чӣ қадар пул медиҳад.
Замони ҷудо кардани 189,5 миллион доллар қарзи боимтиёз СБП гуфта буд, Тоҷикистон бояд дар бораи харҷи ин маблағ ҳар се моҳ гузориш диҳад ва матни он манзури омма шавад. Аз замони ҷудо шудани қарз се моҳ гузашт, вале Тоҷикистон аз чигунагии харҷи он ҳисобот надодааст. СБП навиштааст, Тоҷикистон барои ҳисобот додан ҳам кумаки фаннӣ ё техникӣ дархост кардааст.
Ба гуфтаи иқтисоддони СБП камомади буҷаи Тоҷикистон имсол афзоиш ёфта, то охири сол метавонад, аз 350 то ба 500 миллион доллар расад. Ба ибораи дигар, ба буҷаи соли 2020 ва пардохти қарзи хориҷии Тоҷикистон аз 350 то 500 миллион доллар нахоҳад расид.
