Бояд гуфт, ки даҳ сол пеш дар шаҳри Қазон, ҷонибҳои Арманистон ва Озарбойҷон тақрибан ҳамон шартҳоеро муҳокима карда буданд, ки ҳоло дар созишнома дар бораи қатъи ҷанги ахир дарҷ шудаанд. Аммо он замон натавонистанд барои иҷрои он шартҳо ба тавофуқ бирасанд. Ҳоло дар шароити баддтаре Арманистон он шартҳоро пазируфт.
Муаллифи китоби муноқишаи Қарабоғ “Боғи сиёҳ”, пажӯҳишгари Маркази Карнеги, Том де Ваал дар суҳбат ба ББС мегӯяд, вазъи ҷониби Арманистон аз он замон хеле бадтар аст. Ва то ин замон як фоҷиаи бузурги инсонӣ ба вуқуъ омад – дар муддати ин даҳсоли танишҳо тақрибан панҷ ҳазор нафар фавтиданд.
Том де Ваал мегӯяд, ки манзараи кунунӣ барои арманиҳо назар ба оне ки шаш ҳафта қабл пешбинӣ шуда буд, хеле бадтар аст, зеро ҷониби Арманистон як қисми Қарабоғ, минтақаи Ҳадрут ва шаҳри Шушаро, ки барои Арманиҳо аҳамияти бузург дорад, аз даст додааст. Ба боварии Том де Ваал ин муноқиша бештар ба нафъи Русия ва Туркия анҷом ёфт.
Русия бешубҳа бо нерӯҳои посдори сулҳи худ ба минтақа баргашт. Ғайр аз ин, Озарбойҷон тибқи ин созишнома як долони муҳим хоҳад гирифт, ки тавассути қисми ҷанубии Арманистон, Нахичевон ва боқимондаи Озарбойҷонро мепайвандад. Ва як долони нав, ки Туркияро мустақиман бо Озарбойҷон ва Русияро тавассути Озарбойҷон бо Туркия мепайвандад. Барои онҳо ин маънои ҳузури густурдатар дар дохили Озарбойҷонро дорад.