Гуфта мешавад, аз оғози робитаҳои сиёсӣ ва диполоматии Тоҷикистон ва Иттиҳоди Аврупо беш аз 30 сол мегузарад. Иттиҳоди Аврупо яке аз ҷонибҳоест, ки дар замони ҷанги таҳмилӣ дар Тоҷикистон узви кишвару созмонҳои кафили сулҳ буд ва пас аз он низ дар бахшҳои мухталиф ҳамкорҳои худро бо Тоҷикистон тақвият бахшид.
Пас аз соли 2015 ва қатъ кардани фаъолияти Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон дар дохили кишвар ва ба дунболи он сарозер шудани мавҷе аз паноҳҷӯёни тоҷикистонӣ ба кишварҳои узви Иттиҳоди Аврупо барои чанд муддат муносибатҳои ҳукумати Эмомалӣ Раҳмон бо ин Иттиҳодия сард шуд, вале баъдтар вақте он сақфи кумакҳояшро ба Тоҷикистон зиёдтар кард, Ҳукумати Эмомлаӣ Раҳмон низ дубора хостори таҳким бахшидани ҳамкориҳо бо он шуд.
Дар ҷамъи ин эътирозгарон корфармои Абдуллоҳи Шамсиддин ҳам ҳузур дошта, бо садои баланд ва шиоре дар дасташ мегӯяд: “беҳтарин коригари моро ба қассобхона (яъне баТоҷикистон) нафиристед!“
Инчунин дар байни ин тазоҳуротгарон Шамсиддини Саид, падари Абдуллоҳ ҳам ҳузур доштааст. Ба қавли ӯ, ин тазоҳурот бо ибтикори худи олмониҳо ва дар раъси онҳо корфармо, ҳамкорон ва шиносҳои олмонии писараш қарор доштаанд.
Инчунин бархе олмониҳо бо нашри туморе дар Интернет аз дигар шаҳрвандони олмонӣ ва сокинони ин кишвар хостаанд, ки чун маълум нест, пас аз ихроҷ чӣ сарнавиште бар сари ин паноҳҷӯи тоҷик дар Тоҷикитон меояд, эътирози худро ба ин ҳукми додгоҳ ва қарор мақомот баён кунанд, то Абдуллоҳи Шамсиддин ихроҷ нашавад.
Гуфта мешавад, Абдуллоҳи Шамсиддин, паноҳҷӯи 32-солаи тоҷик дар Олмон аст, ки айни замон дар боздоштгоҳ қарор дорад ва мақомоти ин кишвар қасди ихроҷи ӯро ба Тоҷикистон доранд. Вай писари Шамсиддини Саид, яке аз аъзои аршади Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон ва доронадаи мақоми паноҳангадии сиёсӣ дар Олмон мебошад.
Ба қавли манобеъ, вақте вазъи саломатии Ҷалолиддини Маҳмуд, зиндонии сиёсии Тоҷикистон лаҳза ба лаҳза вазнинтар мешуд, масъулини зиндон хунукназарӣ карда, сари вақт ӯро ба табобат фаро нагирифтанд. Кор то ҷое расид, ки вай аз по уфтод ва бархеҳо гумон карданд, ки бемор ҷони худро аз даст хоҳад дод, он замон масъулин ба кумаки вай омаданд, вале дер шуда буд. Онҳо пеш аз он ки беморро ба назди табибон бирасонанд, зери фишори баланд аз ҳӯш рафта буд.
Инчунин, тибқи баъзе хабарҳои таъйид нашуда, низ гуфта мешавад, дар байни ин беморони зиндонӣ як нафар ҳам ҷони худро аз даст додааст, аммо манобеи мо то замони таҳияи ин хабар дар бораи ҳувияти он маҳбуси вафот карда, маълумоти кофӣ ба даст оварда натавонистаанд. Дар ҳолати таъйид ин хабар ва ташхиси ҳувияти майит маълумот хоҳем дод.
Пеш аз ин раҳбарони мухолифини Эмомалӣ Раҳамон дар Аврупо ҳушдор дода буданд, ки мақомоти Тоҷикистон қасд доранд дар байни зиндонҳои кишвар иғвоандозӣ карда, сипас ба ҳамин баҳона теъдоде аз зиндониҳои сиёсиро бо шаклҳои мухталиф аз байн бибаранд.
Аммо акнун маълум нест, ки хуруҷи ин бемории эпидемӣ ҳам дар зиндонҳои кишвар бахше аз ҳамон барномаҳои ҳукуматӣ барои нест кардани бархе маҳбусон, бахусус зиндониёни сиёсии Тоҷикистон аст ва ё он бахше аз ҳамон бемориҳои эпидемиест, ки Тоҷикистон ва дигар кишварҳои минтақаро фаро гирифта ва мардум аз он ранҷ мебаранд.
Гуфта мешавад, масъулини зиндонҳои Тоҷикистон Ҷалолиддин Маҳмуд ва дигар зиндони сиёсиро борҳо бо баҳонаҳои мухталиф мавриди озору азият ва шинкаҷаҳои ҷисмонӣ ва равонӣ қарор дода, дар ҳолатҳои беморӣ сари вақт аз табобат гирифтан маҳрум карда буданд. Инчунин чанде аз зиндониёни сиёсӣ ва ғайри сиёсиро ҳам бо роҳандозии ошӯбҳои сунъӣ аз байн бурда буданд.
